Evet beklenen albüm sonunda çıktı ve ben de dinleme fırsatı buldum. Öncelikle albümle ilgili ilk söylenmesi gerekenler şunlar.

Antimatter'a bakacak olursak öncelikle grup 1998 yılında Anathema'dan ayrılan Duncan Patterson tarafından Mick Moss'la birlikte kuruldu. Saviour ve Lights Out adıyla sırasıyla 2002 ve 2003 çıkışlı 2 albüm çıkardılar ve çok sevenleri oldu. Duncan Patterson Anathema'nın en şaşalı dönemlerinde(1990-1998) grubun bas, klavye enstrumanlarından sorumluydu. Bir çok hit şarkının da sözlerini yazdı, bestelerini yaptı vs. Yani kısacası Duncan Patterson Anathema'ya en çok şey katan elemanlardı. Dolayısıyla bu elemanın grubu terk edip Antimatter'ı kurması da fanları böldü. Tabi ki bu kadar yetenekli bir adamın Antimatter'ın müzik ve söz kalitesini çok üst düzeylerde tutuyordu. 2005 yılında Planetary Confinement albümünü de çıkaran grup iyiden iyi kayıt kalitesi, sözler ve tarz olarak oturup zirveye çıkmıştı ki Duncan Patterson Antimatter'dan ayrıldı. İşte buradan sonra asıl soru başladı. Duncan Patterson olmadan Antimatter nasıl olacak? Bunun cevabı da Leaving Eden.

İon projesine yönelmek istediği için gruptan ayrılan Duncan Patterson'un yerine Mick Moss konuk müzisyen olarak gitar/klavye görevine yine Anathema'dan Danny Cavanagh'ı getirdi. Mick Moss zaten Antimatter'ın en sevilen şarkılarını besteleyen ve sözlerini yazan şahıstı. Bu yüzden Leaving Eden de şüphesiz güzel bir albüm olacaktı...ve öyle de oldu.

Albüm ilk dinlediğiniz andan itibaren sizi kavrayan bir albüm. Zamanla sevdiklerinizden değil direk ilk görüşte aşık olduklarınızdan. Antimatter eski havasından hiçbir şey kaybetmemiş aksine daha çok şey kazanmış. Son albümleri Planetary Confinement oldukça başarılı olmasına rağmen çoğu kısmı akustikti. İon grubuyla da folk müziğe yakın bir müzik yapan(world music) Duncan Patterson zaten Planetary Confinement albümünden gitarların fişini çekmişti. Fakat çekilen o fişleri Mick Moss geri taktı. Ve çok da iyi yaptı. Bu albümde daha fazla elektro gitar sesi duyuyoruz. Hem de Danny Cavanagh'tan.

Albümün genel bir havası var. Ben şimdiye kadar yaklaşık 25 kere dinlemişimdir albümü ve hiçbir seferinde de yarım kalmadı. Bir bütünlük içeren albüm sözler ve besteler açısından kesinlikle mükemmel. Mick Moss'un Antimatter'ın %50sinden fazlası olduğunu bize bu albüm ispatlıyor. Oysa ki Antimatter ilk kurulduğunda herkesin ilgisi ex-Anathema elemanının grubu olması sebebiyle idi. Şimdi ise bu kimlikten de sıyrılmış olan Antimatter tek başına dimdik ayakta. Albümün en başarılı parçaları; "Another Face in a Window", "Leaving Eden", "Fighting for a Lost Cause"

Kesinlikle kaçırılmaması gereken, tekrar tekrar dinlenmesi elzem olan, hatta baş tacı yapılması gereken bir albüm Leaving Eden. Umarız Antimatter grubu Mick Moss'un omuzlarında her zaman yoluna devam eder.